Fryderyk urodził się w Żelazowej Woli, w niewielkiej wsi na Mazowszu, gdzie jego ojciec Mikołaj – z pochodzenia Francuz – służył na dworze hrabiostwa Skarbków. Rodzina Chopinów jeszcze tego samego roku przeniosła się do Warszawy i zamieszkała przy Krakowskim Przedmieściu.

Matka Chopina, Justyna była osobą niezwykle muzykalną. Śpiewała i grała na fortepianie. Miłością do biało-czarnych klawiszy zaraziła syna. Jako sześciolatek, mały Frycek szkolił się pod okiem Wojciecha Żywnego – polskiego pianisty pochodzenia czeskiego. Rok później chłopiec skomponował pierwszego Poloneza – B-dur, spisanego przez ojca. Etap nauki u Żywnego to także początek publicznych koncertów Chopina. Grał na imprezach dobroczynnych oraz w salonach warszawskiej arystokracji. Zadebiutował 24 lutego 1818 r., występem w Pałacu Namiestnikowskim (dzisiejszy Pałac Prezydencki przy Krakowskim Przedmieściu).

W wieku 16 lat Chopin rozpoczął studia z teorii kompozycji w Szkole Głównej Muzyki, pobierając nauki u słynnego kompozytora Józefa Elsnera. Wielki udział w rozwoju jego talentu miało obcowanie z pieśniami oraz tańcami ludowymi Mazowsza, Kujaw, Lubelszczyzny i Wielkopolski. W 1826 r. Chopin wyjechał w swoją pierwszą zagraniczną podróż do Berlina.

W 1829 r. Fryderyk Chopin rozpoczął niezależną karierę kompozytorską. Rok później wystąpił po raz ostatni przed warszawską publicznością. Warszawę opuścił na zawsze 2 listopada 1830 r. Przybył do Drezna, a następnie odwiedził m.in. Wiedeń, Salzburg, Monachium i Stuttgart. Podczas pobytu w tym ostatnim mieście, dowiedział się o wybuchu powstania listopadowego na ziemiach polskich. Poruszony losem rodaków, naszkicował pierwsze fragmenty Etiudy Rewolucyjnej – jednego ze swoich najsłynniejszych utworów. W 1831 r. osiadł na stałe w Paryżu.

Druga połowa życia Chopina była związana ze wzmożoną działalnością koncertową, m.in. we Francji, Niemczech i Anglii. Podczas występów Fryderyk prezentował własne kompozycje, utrwalając renomę wybitnego muzyka. Równocześnie prowadził prace dydaktyczne oraz utrzymywał przyjazne kontakty z innymi geniuszami muzyki poważnej, takimi jak Franciszek Liszt czy Feliks Mendelssohn. Od 1836 r. kompozytor był związany z francuską pisarką George Sand. Wtedy też zaczął poważnie chorować na gruźlicę.

Stan zdrowia Chopina pogarszał się z roku na rok. W 1848 r. kompozytor odbył tournée koncertowe po Anglii i Szkocji, a 16 listopada dał ostatni publiczny koncert w Londynie.

Fryderyk Chopin zmarł 17 października 1849 r. w swoim mieszkaniu przy placu Vendome 12. Pochowano go na paryskim cmentarzu Père-Lachaise. Serce muzyka spoczywa w kościele św. Krzyża w Warszawie przy Krakowskim Przedmieściu.

Czy wiesz, że… ?

• Chociaż Chopin jest uznawany za geniusza muzyki romantycznej, sam nie przepadał za tym nurtem. Za prawdziwych mistrzów fortepianu uważał Mozarta i Bacha.
• Chopin skomponował ponad 200 utworów, w tym m.in.: 57 mazurków, 27 etiud, 26 preludiów, po 19 walców i nokturnów oraz 16 polonezów.
• Nie jest znany dokładny dzień narodzin Chopina. W księgach urodzeń i chrztu figuruje data 22 lutego. Sam Fryderyk i jego rodzina za poprawny uznawali dzień 1 marca.
• Państwo Chopinowie kilkukrotnie zmieniali miejsce zamieszkania w Warszawie. Zajmowali kwatery m.in. w nieistniejącym już Pałacu Saskim, w kamienicy na dzisiejszym kampusie Uniwersytetu Warszawskiego, a także na terenie obecnej Akademii Sztuk Pięknych.
• Warszawski pomnik Fryderyka Chopina siedzącego pod wierzbą, to jedna z wizytówek stolicy. Wzniesiono go w 1926 r. w Parku Łazienkowskim oraz powtórnie –
  w 1958 r., po odbudowie ze zniszczeń wojennych. Od 1959 r., w okresie od maja do września, w każdą niedzielę u stóp monumentu odbywają się koncerty utworów Chopina.
• W Warszawie znajduje się turystyczny Szlak Chopinowski, pozwalający prześledzić pierwsze dwadzieścia lat życia kompozytora. Poszczególnym stacjom szlaku towarzyszą charakterystyczne czarne ławeczki, umożliwiające odsłuchanie słynnych utworów Chopina